GESCHIEDENIS VAN HARLINGEN
PELGRIMS-STAD
Het Japikspad, een eeuwenoude pelgrimsroute, die eindigt in Noord-Spanje, loopt dwars dor de oude stad van Harlingen. Een gedeelte herinnert hier nog aan, Jakobsstraat. Deze weg, die aansluit op de weg naar Franeker, de ware Jakobsstad, is de enige, die de stad van Noord naar Zuid over de hele lengte doorsnijdt.
Maar halverwege werden de pelgrims verrast. Een brede, versierde processie-weg, die naar de St. Michaelkerk voerde. De berg ...waarop de Dom stond, versterkte het effect op de vrome bezoekers. Sommigen zullen op hun knieën zijn gevallen, anderen renden naar boven om de werkelijkheid te toetsen.
Na rituelen en “toeristenbelasting” te hebben betaald, stroomden de gelovigen naar buiten. Waar ze waarschijnlijk bestormd te worden door handelaren en logement-houders. Tot ver in de 19e eeuw werd dit ritueel uitgevoerd. Driekwart van de Harlingers, rond 1830, was Nederlands-Hervormd en noemden de oude (777 eerste vermelding van een kerk op die plek) kruiskerk “de Grote Kerk”, maar ook zij vulden de Kerkstraat op weg naar de dienst. De kerk was vaak overvol.
De terugloop van de gelovigen was gestaag, maar niet te stoppen.
Op zondagmorgen, als de klokken luiden, is de Kerkstraat leeg en stil.
PELGRIMS-STAD
Het Japikspad, een eeuwenoude pelgrimsroute, die eindigt in Noord-Spanje, loopt dwars dor de oude stad van Harlingen. Een gedeelte herinnert hier nog aan, Jakobsstraat. Deze weg, die aansluit op de weg naar Franeker, de ware Jakobsstad, is de enige, die de stad van Noord naar Zuid over de hele lengte doorsnijdt.
Maar halverwege werden de pelgrims verrast. Een brede, versierde processie-weg, die naar de St. Michaelkerk voerde. De berg ...waarop de Dom stond, versterkte het effect op de vrome bezoekers. Sommigen zullen op hun knieën zijn gevallen, anderen renden naar boven om de werkelijkheid te toetsen.
Na rituelen en “toeristenbelasting” te hebben betaald, stroomden de gelovigen naar buiten. Waar ze waarschijnlijk bestormd te worden door handelaren en logement-houders. Tot ver in de 19e eeuw werd dit ritueel uitgevoerd. Driekwart van de Harlingers, rond 1830, was Nederlands-Hervormd en noemden de oude (777 eerste vermelding van een kerk op die plek) kruiskerk “de Grote Kerk”, maar ook zij vulden de Kerkstraat op weg naar de dienst. De kerk was vaak overvol.
De terugloop van de gelovigen was gestaag, maar niet te stoppen.
Op zondagmorgen, als de klokken luiden, is de Kerkstraat leeg en stil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten