HET ONTSTAAN VAN DE NOORDZEE

Er wordt in de historie van de aarde onderscheid gemaakt tussen vier ijstijden, toen het landijs op het noordelijk halfrond toenam en gletsjers in bepaalde perioden tot in Nederland reikten. De stenen (zwerfkeien), die door het oprukkende ijs werden meegevoerd, werden later gebruikt om er hunebedden van te bouwen. De stenen zelf stammen uit Zuid-Zweden.

Als gevolg van de gigantische hoeveelheden ijs was de mondiale zeespiegel tot wel 200 meter lager.

Indonesië was toen een continent en geen eilandengroep en de Zwarte Zee was een meer en nog niet verbonden met de Middellandse Zee, dat een landbrug kende van Noord-Afrika, via Malta naar het Europese vasteland.

Ook de Noordzee bestond nog niet. De Elbe en de Weser mondden uit ter hoogte van Noorwegen, de Rijn, de Thames en de Schelde zochten hun weg via het huidige kanaal.

Groot-Brittanie zat duizenden jaren vast aan het Europese continent. Het gebied dat Engeland met Europa verbond, wordt Doggerlant genoemd en er zwierven mammoeten en neushoorns rond. Fossielen hiervan zijn in de netten van vissers opgedoken. Ook kende het gebied grote bossen waar bosolifanten en hyena’s leefden.

De mens zal zich ook in dit gebied hebben gewaagd. Eerst als nomadische jachtgroepen, maar later ook met permanente nederzettingen. Mammoeten werden bejaagd door ze in grote kuilen te drijven, waarna ze door speren werden afgeslacht.

Toen de ijstijd ten einde liep, steeg de zeespiegel en werd uiteindelijk de laatste landbrug tussen Engeland en Nederland verbroken. Een tsunami als gevolg van een landverschuiving bij Noorwegen maakte definitief een einde aan Doggerlant. De Noordzee was een feit.