KRAAIENDANS BOVEN EEN DODENAKKER

Zaterdag avond, de zon is al een tijd verdwenen. De nacht kruipt dichter. Honderden kraaien cirkelen in dansende lijnen. Zoals spreeuwen dat kunnen en ooit en lang geleden, de trekduif.

Ze schateren en schetteren, als ze, alleen, getweeën of in kleine groepen, zich stortten op de bomen van de Algemene Begraafplaats om daar een plaats voor de nacht te vinden. De boomtakken puilen uit als de laatsten arriveren. Plotseling is het doodstil, geen vogel meer te horen.

Het is een grote kolonie kauwen, die overdag de landerijen afstruinen en zich hier verzamelen, zeker wel duizend in getal, en de bomen als “roest” (slaapplaats) gebruiken. Nestelende kraaien (roeken) vinden we in de voormalige Engelse tuin.

Waarom verzamelen zich hier?

Omdat op de Algemene Plaats een groot aantal oude en dus hoge bomen staan. Voorwaarde voor een kolonie, maar groepen grote, oude bomen, zijn in dit gedeelte van Friesland bijna niet meer te vinden en zelfs het voortbestaan van de kerkhof-bomen is niet gegarandeerd. Vandaar de (schijnbaar) hoge kraaienpopulatie, het kappen van oude bomen dwingt ze tot concentratie. Soms worden bomen gekapt, omdat er roofvogels zijn gespot. Ook voor hen geen ongestoorde nestelplaatsen.

Grote concentraties kraaien zijn een indicatie van de “kwaliteit” van de natuur. Ze zijn als gieren, die legers volgden op weg naar het slagveld.