Harlingen: centrum van ley-lijnen

Een leylijn is een rechte lijn die kan worden getrokken door meerdere punten van geografisch belang, zoals prehistorische locaties, archeologische vindplaatsen en oude kerken. Esoterici geloven dat leylijnen energiebanen zijn.
Op 30 juni 1921 merkte de Britse amateur-archeoloog Alfred Watkins in Herefordshire op, dat bepaalde paden daar rechte verbindingen door het landschap leken te vormen. Toen hij dit naging op een kaart, zag hij dat verscheidene belangrijke plaatsen op één lijn lagen. Hij kreeg het plotselinge inzicht dat er overal lijnen door het landschap konden lopen die allerlei punten van belang verbonden: menhirs, steencirkels, dolmens, hunebedden, grafheuvels, heilige bomen, kerken, kloosters en andere bouwwerken (meestal Heiligdommen). Bij zijn onderzoek naar deze lijnen kwam hij veel plaatsen tegen met het begrip "Leah" erin, wat volgens hem bescherming of luwte betekende.
Door de meeste wetenschappers wordt weinig aandacht geschonken aan leylijnen omdat nog nimmer wetenschappelijk is aangetoond dat leylijnen enige betekenis hebben, en omdat zulke lijnen waarschijnlijk bij elke willekeurige groep punten aan te wijzen zijn. Er zijn verschillende publicaties die dat inderdaad lijken uit te wijzen, zie de externe links onderaan dit artikel. Een ander punt van kritiek is het feit dat de verschillende plekken waardoor leylijnen worden getrokken vaak ontstaan zijn in verschillende perioden, die soms duizenden jaren uiteen liggen.

Sterke & lange leylijnen in Nederland & België

Leylijnen zijn grofweg in te delen in zwakke, sterke en zeer sterke leylijnen. Vooral de zeer sterke leylijnen genieten bekendheid omdat zij grote afstanden afleggen over onze aardbol. Zij verbinden de continenten van deze planeet met elkaar. Het worden wereld-leylijnen genoemd. Zij voorzien de aarde wereldwijd van krachtige energie. Waar zij kruisen is er normaliter een zéér krachtig kruispunt van leylijnen.

Daartussen in liggen de sterke leylijnen die een verdere verspreiding van de energieën verzorgen. Zij verbinden de provincies, regio's en streken met elkaar en verspreiden de energie aldaar. Daar waar ze elkaar kruisen bevinden zich sterke leycentra. Deze leycentra bepaalden voor onze voorouders de plaatskeuze om dorpen te stichten. Verder situeerde men heiligdommen en verdedigingswerken op deze krachtplaatsen.

Tussen de sterke en zeer sterke leylijnen in bevinden zich enorm veel zwakke leylijnen. Zij zorgen voor een verdere verspreiding van de krachtige energie en zorgen ook voor een uitwisseling van energieën met de omgeving. Door dit stelsel van leylijnen samen met alle andere soorten energielijnen, wordt de hele planeet voorzien van extra energie. Zij zorgen dat deze planeet leeft!

Uiteindelijk zijn er overal in de wereld leylijnen te vinden. De dichtheid qua leylijnen is groot, iedere tien meter lopen er wel twee of drie leylijnen. Het overgrote deel hiervan zijn zwakke leylijnen en maar een beperkt deel is (zeer) sterk. Het is dus onmogelijk om van alle leylijnen in een regio, provincie of land een (handzame) kaart te maken. Wel kunnen enkele bekende sterke leylijnen laten zien worden.

Sterke leylijnen zijn:

· Leylijn Clervaux - Wijnaldum (van Luxemburg naar het noorden van Nederland)

· Leylijn Stonehenge - Externsteine (van Engeland door zuidelijk Nederland naar Duitsland)

· Lambertuslijn (in Noord-Brabant)

Ook bestaat er een website met kaarten van grote wereld-leylijnen, zie hiervoor: www.kunstgeografie.nl.