11 november 1918, 11 uur 's morgens

het tijdstip waarop de wapenstilstand inging, die een einde maakte aan “THE GREAT WAR”, de Eerste Wereldoorlog

Op 11 november 1918 om 5.10 in de ochtend werd in een treincoupé in Compiegne de wapenstilstand gesloten tussen Duitsland enerzijds en de Geallieerden (Engeland, Frankrijk en de Verenigde Staten) anderzijds. Uit een wrang soort symboliek werd besloten dat de wapenstilstand 6 uur later om 11 uur zou ingaan. Wat gebeurde er in deze laatste uren?

In Compiegne stond de persoonlijke trein van maarschalk Foche, de militaire leider van de Geallieerden. Al vier dagen werd er met de Duitse delegatie onderhandeld. Deze onderhielden veelvuldig contact met het hoofdkwartier van de Wehrmacht in Spa. Deze berichten werden door de Engelse Inlichtingendienst onderschept Hieruit bleek, dat de militaire ondergang van het Duitse leger nabij was. Uiteindelijk werden om 5 uur 10 's morgens de handtekeningen gezet voor een staakt-het-vuren, dat onvoorwaardelijke capitulatie van het Duitse Keizerrijk inhield. Een half uur later maakten kranten en radiostations over de wereld dit bericht bekend. De pleinen in alle wereldsteden vulden zich met feestvierende mensen.

De oorlog, die een einde moest maken aan alle oorlogen, was afgelopen.

In 1914 was het offensief van Duitsland aan het Westelijke front vastgelopen in Noord-Frankrijk. Vanaf de Zwitserse grens tot de Belgische kust groeven de soldaten zich in. Een statische, moordende loopgravenoorlogen begon. Geen van beide partijen leek in staat om de verdedigingslinies te doorbreken. Pogingen daartoe van beide zijden liepen uit op massale bloedbaden, waarin honderdduizenden soldaten de dood in werden gejaagd. De komst van de Amerikanen doorbrak dit evenwicht. Duitse Generale Staf wist op dat moment, dat de oorlog verloren was. Er werd nog een offensief gelanceerd, dat tot ver in de Engelse linies reikte. De Duitsers werden tot staan gebracht en ten slotte teruggedreven. Beide zijden hadden enorme verliezen geleden, maar de Duitsers waren niet meer in staat deze aan te vullen. De Geallieerden daarentegen konden hun verliezen wel aanvullen. Per maand kwamen er meer dan 200.000 verse Amerikaanse soldaten aan, die in de zomer en het najaar van 1918 aan het front konden worden ingezet. De Engelse en Franse legerleiding wilden de Amerikanen opnemen in hun eigen legers, maar generaal Pershing, de Amerikaanse stafchef, weigerde dit. De Amerikanen wensten als onafhankelijke legermacht strijden, onder Amerikaanse leiding. Ze kregen vervolgens een deel van de frontlinie toegewezen.

De Amerikanen bleken totaal niets te hebben geleerd van de ervaringen van de Geallieerden. Troepen werden in de strijd gesmeten om heuvel na heuvel op de Duitsers te bevechten. Met enorme aantallen doden en gewonden tot gevolg. Pershing was ook een fervent tegenstander van het staakt-het-vuren. Hij wilde de Duitsers tot in Berlijn te bevechten. “Als we Duitsers niet duidelijk maken, dat ze vernietigend zijn verslagen, dan moeten we nog een keer terugkomen om het af te maken.” ,waren zijn profetische woorden. Het waren dan ook vooral de Amerikaanse troepen, die tot het laatste moment in de aanval gingen. Soms om bizarre redenen. Een poging om op 10 november een Belgisch dorp in te nemen, werd ondernomen omdat het dorp een aantal badhuizen bezat. De bevelvoerder was van mening, dat zijn troepen aan een bad toe waren. Er vielen 386 doden en gewonden.

Maarschalk Foche wenste helemaal niet met de Duitsers te onderhandelen. Toen de Duitse diplomaten met witte vlaggen aan de frontlinie verschenen maakte de maarschalk duidelijk, dat er niet kon worden onderhandeld. Duitsland diende zich terug te trekken uit België, Luxemburg, Frankrijk en Elzas-Lotharingen, dat toen bij Duitsland hoorde. Alle koloniale gebieden vervielen aan de Geallieerden en alle wapens moesten worden overgedragen. Daarnaast zou Duitsland herstelbetalingen moeten verrichten. De Duitsers zwichtten uiteindelijk. Men voerde op dat moment een oorlog op twee fronten. Aan het front en in Duitsland zelf, waar matrozen en soldaten rebelleerden en een communistische staatsgreep dreigde. Toen de handtekeningen werden gezet, zou de oorlog nog zes uur duren. In totaal zijn op 11 november meer dan 10.000 soldaten gesneuveld.

De laatste Fransman sneuvelde, toen hij het bericht van de wapen-stilstand naar het front wilde brengen. De laatste Duitse soldaat sneuvelde zelfs kort na 11 uur. Het was een officier, die een Ameri-kaanse legereenheid duidelijk wilde maken, dat de oorlog voorbij was.

Op een persoon in het bijzonder maakte de wapenstilstand een diepe indruk. Dat was Adolf Hitler, korporaal in het Duitse leger, die in tranen uitbarstte toen hij van de capitulatie vernam. Volgens hem was het Duitse leger verslagen door een dolksteek in de rug van de socialisten en de communisten in het vaderland. Hij zwoer, dat hij zich volledig in zou zetten en alles in het werk zou stellen om Duitsland zijn superieure positie terug te geven. In 1940, toen Frankrijk capituleerde, werd de treinwagon van maarschalk Foche van stal gehaald en in Compiegne gebruikt voor de ondertekening van de Franse capitulatie. Hitler had zijn woorden waargemaakt. Duitsland was de machtigste militaire staat van Europa en domineerde het vasteland van Europa. De geschiedenis herhaalde zich echter. Het waren opnieuw de Amerikaanse troepen, die in het Westen de doorslag gaven. Nu gebeurde er, wat generaal Pershing had gewild. De oorlog werd uiteindelijk uitgevochten in de straten van Berlijn.