Geschiedenis van de Friese Zeelanden

Julius Caesar versloeg de Gallische strijdkrachten en onderwierp heel Frankrijk. Daarna trok hij verder naar het Noorden. De “Belga” werden in een snelle veldtocht onderworpen, nog verder noordelijk stuitte hij op de Friezen.

De Romeinse soldaten hadden een heilig ontzag voor de Friese krijgers. Zij wisten zich voor de confrontatie door rituelen en drugs op te zwepen tot “beserkers”, onstuitbaar en in individuele gevechten bijkans onverslaanbaar. Ook het landschap was in het voordeel van de Friezen. Er waren geen grote open vlaktes, maar Friesland was een doolhof van paden, wallen, bossen en heggen. Ideaal voor onverwachte overvallen op de Romeinse colonnes.

Caesar stopte bij de monding van de Rijn en de forten bij Voorburg waren het begin van een verdedigingsmuur, die doorliep tot de Alpen. Dit was de noordelijke grens van het Romeinse Imperium. De Friese Zeelanden werden in tweern geknipt. Het zuidelijke deel onder Romeins gezag en noordelijk, de relatieve autonomie van de Friese koningen.

Al snel werden Friezen ingehuurd en opgenomen in de Romeinse legioenen. Vaak hadden ze een bevelvoerende functie. In Engeland zijn grafstenen gevonden van Friese soldaten in Romeinse dienst. Zij werden betaald in zilver en een aantal hiervan is bij opgravingen teruggevonden. Friezen reden op indrukwekkende Friese paarden, net zoals later de Tempelieren in het Heilige Land.