Aartshertogin Anastasia Romanov
In het najaar van 1920 sprong een jonge, negentienjarige vrouw van een Berlijnse brug. Een toevallig passerende politie-agent redt haar uit het ijskoude water. De vrouw lijdt aan geheugenverlies en weet volstrekt niet wie ze is en hoe ze heet. Als unbekannte Frau wordt ze ingeschreven in een psychiatrische kliniek, vlak buiten Berlijn. Bij het fysieke onderzoek blijkt, dat de vrouw opmerkelijk veel littekens heeft. De komende maanden verandert deze situatie niet, tot er een nieuwe patente, Klara genaamd, op haar afdeling wordt geplaatst. Zij volgt al jaren geobsedeerd de koningshuizen van Europa. Klara herkent in de onbekende vrouw, die zich nu Anna Andersen noemt, een van de kinderen van de voormalige tsaar van Rusland, en wel groothertogin Anastasia. Maar deze was in 1918, samen met haar familie vermoord!
Tsaar Nicholas II, een Romanov, regeerde tot 1917 over Rusland. Hij was getrouwd met de beeldschone Alexandra, kleindochter van koningin Victoria. Samen kregen ze vier dochters, de jongste werd Anastasia genoemd, wat zij die wordt wedergeboren betekent. Zij was een vrolijke, rebelse meid, die vaak het strenge hofprotocol negeerde.
Het vijfde kind werd een jongen, de lang verwachte troonopvolger. Deze kreeg de naam Aleksej. Al snel werd duidelijk dat de kroonprins aan hemofilie leed. Een erfelijk bloedziekte. Raspoetin verwierf zich een positie aan het hof, omdat hij Aleksej leek te kunnen genezen. Dit werd geheim gehouden, wat weer leidde tot een verwijdering van de samenleving en isolement voor de tsaristische familie. Tsaar Nicholas II
koos de zijde van Frankrijk en Engeland aan het begin van de Eerste Wereldoorlog. Dit liep uit op een ramp. De soldaten werden zonder schoenen en geweren de strijd ingestuurd. Meer dan een miljoen Russische soldaten sneuvelden. De onrust in tsaristisch Rusland was al groot, maar nam nu alleen nog maar toe. In 1917, toen Duitsland Rusland had verslagen, trad de tsaar onder grote af. Hij maakte plaats voor een socialistisch volksregering, die na korte tijd, door een communistische werd vervangen. Lenin was nu de grote machthebber, de Tsaar en zijn familie werden gevangen gehouden in hun paleis in St. Petersburg. In Rusland woedde toen een ware burgeroorlog tussen de Witten (de aanhangers van de tsaar) en de Roden (de communisten). Mede hierom wordt de tsaar, zijn familie en zijn entourage naar Jekaterinenburg in Siberie overgebracht. Hier voltrekt zich het drama. In juli 1918 wordt de tsaar 's nachts gewekt. Het gezelschap wordt verzocht zich te kleden en na een kelder overgebracht. Hier leest een legerofficier het doodvonnis voor. Verbluft vraagt Nicholas het vonnis nogmaals voor te lezen. Dit gebeurt, waarop de aanwezige soldaten beginnen te schieten. Er ontstaat paniek, omdat kogels afketsen op de juwelen, die de vrouwen in hun korsetten dragen. Na de chaotische executie worden de lichamen in een vrachtwagen gelegd voor transport. Deze vrachtwagen begeeft het en de lichamen worden op een onbekende plek begraven. Aan de Romanov-dynastie is op een gruwelijke manier een einde gekomen. Anastasia was toen 17 jaar en 1 maand oud.
In het ziekenhuis zit Klara niet stil. Zij is er van overtuigd dat Anna Anderson, een van de dochters van Nicholas en Akexandra is. Gelokt door deze berichten bezoekt een gevluchte hofdame van Alexandra, madame Tolstoj de jonge vrouw. Zij herkent haar als groothertogin Anastasia, de jongste dochter van Nicholas en Alexandra, de door de bolsjewieken geëxecuteerde tsaar en tsarina.
Anna Andersen begint nu schoorvoetend toe te geven, dat ze in werkelijkheid de dochter van de tsaar is. Haar vroegere kinderjuffrouw bezoekt haar en is onmiddellijk overtuigd. Zij heeft de azuurblauwe ogen van de Romanovs. Littekens uit haar jeugd komen overeen en ze herkent oude gewoontes en rituelen uit de kindertijd. De moeder van de tsaar en zijn zusters zijn gevlucht en wonen nu in het Wester. Ook zij zien in de onbekende vrouw Anastasia.
Dan komt er een breekpunt. Anna/Anastasie onthult, dat de tsaar tientallen miljoenen dollars op een rekening van de Bank van Engeland heeft gezet. Een fortuin, dat nu een waarde van miljarden zou hebben. De gelederen van de Romanovs sluiten zich in het vooruitzicht van de erfenis. Anastasia is in hun ogen Anna Andersen. Toch blijft ze medestanders houden en ze begint zelfs een proces, waarin ze haar rechten claimt. Dit proces zal zich jaren voortslepen. Tijdens het proces presenteren haar advocaten de opmerkelijke lichamelijke overeenkomsten tussen Anna en Anastasia. Ook de handschriften lijken sterk op elkaar. In 1967, Anna woont dan in de Verenigde Staten, doet de Duitse rechtbank uitspraak. De eisen van Anna Andersen worden afgewezen, omdat ze onvoldoende bewezen worden geacht. Maar, tegelijkertijd stelt de rechtbank, dat de dood van Anastasia niet eenduidig kon worden vastgesteld. Anna Andersen overlijdt in 1984. Haar hele leven heeft ze volgehouden, in werkelijkheid groothertogin Anastasia Romanov te zijn.
In 1991 wordt het graf van de vermoorde tsarenfamilie ontdekt. Na een jaar intensief onderzoek komt het mysterie weer tot leven. De lichamen van Anastasia en Akeksej ontbreken! De verhalen van ooggetuigen en nabestaanden spreken elkaar op veel punten tegen. Zijn Aleksej en Anastasia ontkomen? De rapporten van de bolsjewieken vermelden, dat er twee lichamen zijn verbrand. Volgens aanhangers van de Anastasiatheorie is dit volstrekt onlogisch. De opgravingen ondersteunen naar hun idee de echtheid van Anastasia's verhaal.
Tsaar Nicholas II, een Romanov, regeerde tot 1917 over Rusland. Hij was getrouwd met de beeldschone Alexandra, kleindochter van koningin Victoria. Samen kregen ze vier dochters, de jongste werd Anastasia genoemd, wat zij die wordt wedergeboren betekent. Zij was een vrolijke, rebelse meid, die vaak het strenge hofprotocol negeerde.
Het vijfde kind werd een jongen, de lang verwachte troonopvolger. Deze kreeg de naam Aleksej. Al snel werd duidelijk dat de kroonprins aan hemofilie leed. Een erfelijk bloedziekte. Raspoetin verwierf zich een positie aan het hof, omdat hij Aleksej leek te kunnen genezen. Dit werd geheim gehouden, wat weer leidde tot een verwijdering van de samenleving en isolement voor de tsaristische familie. Tsaar Nicholas II
koos de zijde van Frankrijk en Engeland aan het begin van de Eerste Wereldoorlog. Dit liep uit op een ramp. De soldaten werden zonder schoenen en geweren de strijd ingestuurd. Meer dan een miljoen Russische soldaten sneuvelden. De onrust in tsaristisch Rusland was al groot, maar nam nu alleen nog maar toe. In 1917, toen Duitsland Rusland had verslagen, trad de tsaar onder grote af. Hij maakte plaats voor een socialistisch volksregering, die na korte tijd, door een communistische werd vervangen. Lenin was nu de grote machthebber, de Tsaar en zijn familie werden gevangen gehouden in hun paleis in St. Petersburg. In Rusland woedde toen een ware burgeroorlog tussen de Witten (de aanhangers van de tsaar) en de Roden (de communisten). Mede hierom wordt de tsaar, zijn familie en zijn entourage naar Jekaterinenburg in Siberie overgebracht. Hier voltrekt zich het drama. In juli 1918 wordt de tsaar 's nachts gewekt. Het gezelschap wordt verzocht zich te kleden en na een kelder overgebracht. Hier leest een legerofficier het doodvonnis voor. Verbluft vraagt Nicholas het vonnis nogmaals voor te lezen. Dit gebeurt, waarop de aanwezige soldaten beginnen te schieten. Er ontstaat paniek, omdat kogels afketsen op de juwelen, die de vrouwen in hun korsetten dragen. Na de chaotische executie worden de lichamen in een vrachtwagen gelegd voor transport. Deze vrachtwagen begeeft het en de lichamen worden op een onbekende plek begraven. Aan de Romanov-dynastie is op een gruwelijke manier een einde gekomen. Anastasia was toen 17 jaar en 1 maand oud.
In het ziekenhuis zit Klara niet stil. Zij is er van overtuigd dat Anna Anderson, een van de dochters van Nicholas en Akexandra is. Gelokt door deze berichten bezoekt een gevluchte hofdame van Alexandra, madame Tolstoj de jonge vrouw. Zij herkent haar als groothertogin Anastasia, de jongste dochter van Nicholas en Alexandra, de door de bolsjewieken geëxecuteerde tsaar en tsarina.
Anna Andersen begint nu schoorvoetend toe te geven, dat ze in werkelijkheid de dochter van de tsaar is. Haar vroegere kinderjuffrouw bezoekt haar en is onmiddellijk overtuigd. Zij heeft de azuurblauwe ogen van de Romanovs. Littekens uit haar jeugd komen overeen en ze herkent oude gewoontes en rituelen uit de kindertijd. De moeder van de tsaar en zijn zusters zijn gevlucht en wonen nu in het Wester. Ook zij zien in de onbekende vrouw Anastasia.
Dan komt er een breekpunt. Anna/Anastasie onthult, dat de tsaar tientallen miljoenen dollars op een rekening van de Bank van Engeland heeft gezet. Een fortuin, dat nu een waarde van miljarden zou hebben. De gelederen van de Romanovs sluiten zich in het vooruitzicht van de erfenis. Anastasia is in hun ogen Anna Andersen. Toch blijft ze medestanders houden en ze begint zelfs een proces, waarin ze haar rechten claimt. Dit proces zal zich jaren voortslepen. Tijdens het proces presenteren haar advocaten de opmerkelijke lichamelijke overeenkomsten tussen Anna en Anastasia. Ook de handschriften lijken sterk op elkaar. In 1967, Anna woont dan in de Verenigde Staten, doet de Duitse rechtbank uitspraak. De eisen van Anna Andersen worden afgewezen, omdat ze onvoldoende bewezen worden geacht. Maar, tegelijkertijd stelt de rechtbank, dat de dood van Anastasia niet eenduidig kon worden vastgesteld. Anna Andersen overlijdt in 1984. Haar hele leven heeft ze volgehouden, in werkelijkheid groothertogin Anastasia Romanov te zijn.
In 1991 wordt het graf van de vermoorde tsarenfamilie ontdekt. Na een jaar intensief onderzoek komt het mysterie weer tot leven. De lichamen van Anastasia en Akeksej ontbreken! De verhalen van ooggetuigen en nabestaanden spreken elkaar op veel punten tegen. Zijn Aleksej en Anastasia ontkomen? De rapporten van de bolsjewieken vermelden, dat er twee lichamen zijn verbrand. Volgens aanhangers van de Anastasiatheorie is dit volstrekt onlogisch. De opgravingen ondersteunen naar hun idee de echtheid van Anastasia's verhaal.
DNA-onderzoek heeft aan alle twijfels een einde gemaakt. Een Berlijnse universiteit bleek nog over weefselmonsters van Anna Andersen te beschikken. Uit het onderzoek bleek dat er geen enkele overeenkomst was tussen het DNA van Anna Andersen en dat van de Romanovfamilie. De discussie lijkt gesloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten