EEN VLAGGETJE AAN JE FIETS

Ploeterend fietsten we omhoog,

zoals onze kaart het gaf.

Door vreemde streken reisden we,

totdat die dijk daar lag.

Een rilling in het zicht der zee,

de schreeuw toen van die éne meeuw,

een  simpele zomerdag.

Het was de vorige eeuw.

Uiteindelijk waagden we de oversteek,

geteisterd door straffe winden.

Tegenliggers bemoedigden ons.

Dat we ons doel maar mochten vinden.

We knikten ze al zwetend toe.

Onze vrienden van de NJHC,

die vrolijk riepen: "Goede reis.",

want zij hadden wind mee.