Aan
de
burgemeester
van Harlingen
en
de wethouder verantwoordelijk voor het “groen”,
motto:
Lelijkheid went niet,
L.S.,
Hierbij
vraag ik Uw aandacht voor het volgende.
Sinds
10 jaar woon ik aan het Grachtswalplein alhier.
Met
veel plezier overigens.
Wij
vallen onder “beschermd stadsgezicht”, een factor, die wordt
verdisconteerd in mijn huur en de gemeentebelastingen.
Daar
heb ik vrede mede, als de kwaliteit van mijn woonomgeving dan ook
navenant is.
Ik
wil U melden, dat wat betreft de factor “groen” er een dikke
onvoldoende moet worden genoteerd. Het gras wordt slordig gemaaid en
de overige beplanting, rozen met name, zijn op sterven na dood. Het
gras wordt langzaam geel/wit door de hondenurine.
Toen
ik hier kwam wonen, moest ik een speciale, duurdere vergunning
aanvragen voor mijn schutting, i.v.m., U begrijpt het al, het
beschermde stadsgezicht. Tegelijkertijd plaatsten de Harlinger
Watersportvereniging en “de Provincie” afzichtelijke metalen
hekken, die in een detentiecentrum niet zouden misstaan. Van het
groen, vliegt je het schaamrood op de kaken.
En
hier kijken we elke dag tegen aan.
De
folder dekt de werkelijkheid niet meer.
Ik
vind dat hier gemeente-breed aandacht voor moet komen, want er zijn
talloze verwaarloosde, lelijke, plekken, in Harlingen, die schreeuwen
om een opknapbeurt. Verwaarlozing roept verwaarlozing en verloedering
op.
Ik
ben ten allen tijde bereid, om middels een wandeling, deze afkalving
van ons “woongenot” toe te lichten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten