Kroniek van het Heilige Land: HET BOEK DER BOEKEN (1)

EXODUS

“Jozef nu wees zijn vader en zijn broeders woonplaatsen aan en gaf hun
grondbezit in Egypte, in het beste deel van het land, in het land
Rameses, zoals Farao bevolen had.” Genesis 47: 11 “De Here ging voor hen uit, des daags in een wolkkolom om hen te
leiden op de weg, en des nachts om hun voor te lichten, zodat zij dag en
nacht konden voortgaan.”Exodus:13:21

De Joden woonden in de noordelijke Nijldelta. Een vruchtbaar gebied.
Toen Farao stierf, was zijn opvolger minder coulant. De Joden werden
gedwongen om slavenwerk te verrichten aan de bouwwerken van de
nieuwe Farao. Op een moment verplicht hij de vroedvrouwen om
Joodse jongens direct na de geboorte te doden. De moeder van de
pasgeboren Moses is ten einde raad en besluit haar zoon in een biezen
mandje aan de Nijl over te leveren. Ze maakt het mandje waterdicht
met asfalt en bitumen. Waarschijnlijk hierdoor dobbert het enige tijd op
de rivier, om uiteindelijk door de dochter van de Farao te worden
gevonden. Ze besluit het kind te adopteren en Moses wordt aan het
Egyptische hof opgevoed. Als lid van het hof lijkt zijn kostje gekocht.
Dit sprookje wordt wreed verstoord.

Als twintigjarige slaat hij een
Egyptenaar dood, die Joden martelde. Moses vlucht en bereikt Midjan
in Saoedie-Arabië. Hier werd hij gastvrij ontvangen en verbleef daar
enige tijd. Tot hij door God werd geroepen om zijn landgenoten uit
Egypte te leiden. Na een tiental afschuwelijke plagen die de Heer over
Egypte laat woeden, krijgen Moses (wat letterlijk “zoon van” betekent
in het Egyptisch) en zijn broer Äaron toestemming om de Joden uit
Egypte te leiden. De farao krijgt spijt van zijn beslissing en achtervolgt
hen. Moses splijt de zee, waardoor zijn volk kan ontkomen. De farao en
zijn strijdwagens komen om in de golven, als de zee zich weer sluit. Het
is echter moeilijk om de doortocht in de Rode Zee te situeren. De Joden
woonden in het noorden van Egypte. Ze konden niet naar het noord-
oosten of zuiden, omdat dit Egyptisch gebied was. Waarschijnlijker is
dat de doortocht in de Golf van Akkaba heeft plaatsgevonden. Hier
wordt water soms weggeblazen (windval-len) waardoor natuurlijke
doorgangen ontstaan. Onderwaterarcheologen hebben op de bodem
van deze Golf met koraal overdekte assen en wielen van Egyptische
strijdwagens gevonden. Moses wilde hoogstwaarschijnlijk terug naar
Midjan. Buiten bereik van Farao. De Joden werden overdag en 's
nachts door rook en vuur begeleid. Waarschijnlijk is dit een actieve

vulkaan geweest. In aanmerking komt de Al Bi'r, een vulkaan in het
noorden van Saoedie-Arabië. Dit zou betekenen dat de berg Sinaï,
waar Moses de 10 geboden ontving en het Verbond werd aangegaan, in
Saoedie-Arabië moet liggen. Dit streng islamitische koninkrijk omvat
dan, naast Mekka en Medina (Moslim) een derde heilige plaats van de
volkeren van het Boek.

Moses doodt de Egyptenaar

NOACH

Het huwelijk der zonen Gods. Toen de mensen zich op aarde begonnen te vermenigvuldigen en hun
dochters geboren werden, zagen de zonen Gods, dat
de dochters der mensen schoon waren, en zij namen
zich daaruit vrouwen, wie zij maar verkozen. Genesis 6; 1 en 2
De reuzen waren in die dagen op aarde, en ook
daarna, toen de zonen Gods tot de dochters der
mensen kwamen, en zij hun (kinderen) baarden; dit
zijn de geweldigen uit de voortijd, mannen van
naam. Genesis 6; 4.

In de Voortijd, de periode voor de zondvloed, was er contact
tussen de Zonen van God met de mens. Deze passage wordt
vaak aangehaald om het contact tussen buitenaardse
entiteiten (engelen bijv.) en de mens te bewijzen. Niet alleen
voor de lust, maar ook om superieur nageslacht te
verwekken. Sommigen vinden hierin het bewijs, dat de mens
van buitenaf genetisch is beïnvloed en een ondergeschikte
rol speelt in een kosmisch schaakspel. Schriftgeleerden zien
in de zonen God's de gevallen engelen, die aangevoerd door
Lucifer, oorlog met de Heere God en de hemelse
heirscharen met voorop aartsengel Michaël,die de strijd aanbindt en hem
verslaat. Lucifer cs. stortten uiteindelijk naar de aarde. De
ontwikkelingen op onze planeet waren God een doorn in het
oog. (De aarde nu was verdorven voor Gods aangezicht, en
de aarde was vol geweldenarij. Genesis 6: 11.). Gods besluit
om middels een zondvloed de wereld te vernietigen. Hij
schept echter welbehagen in Noach en geeft hem opdracht
om een Ark te bouwen (207 meter lang, 34,5 meter breed en
20.7 meter hoog) en de dieren en het gevogelte te
verzamelen. (“van al wat leeft, waarin een levensgeest
is.”Genesis 7:15). Van alle reine dieren 7 paar, evenals van
de vogels: van de onreine dieren 1 paar. Veertig dagen en
nachten regende het en alles op de aardbodem was
verdelgd. In het gebergte Ararat strandde de Ark en al
eeuwen wordt er naar gezocht. Tot in 1959 een luchtfoto een

steenconstructie onthulde, die de vorm had van een boot en

qua afmetingen overeenkwam met het bijbelverhaal. Pas in
1985 lukte het wetenschappers tot dit gebied door te
dringen. De afmetingen bleken te kloppen en electro-
magnetisch onderzoek onthulde een patroon in de bodem,
dat op een scheepsinrichting leek. In 1989 traden ze naar
buiten met deze onthulling. Ze hadden de werkelijke Ark van
Noach gevonden. Ze brachten versteende stukken hout
mee, waar spijkers en klinknagels in zaten. Bij de Ark staan
of liggen 13 kolossale ankerstenen. 2,5 meter hoog en met
een perfect uitgezaagd gat erin. Hoe zijn deze hier
terechtgekomen? Op de laatste dag ontdekten deze
bijbelarcheologen een enorm stuk versteend hout. Volgens
de lokale bevolking is dit het luik dat Noach als eerste
opende. Op het hout zijn 8 kruisen gekalkt. Voor elke
overlevende van de vloed één!