WATERTOREN
oUWE TROUWE WATERTOREN
JIJ VERLOOR VAN EEN ORKAAN,
JAMMER DIT TE MOETEN HOREN
NA JE HOOG EN ZWAAR BESTAAN.
OUWE TROUWE WATERTOREN
BEELDBEPALEND VOOR DE STAD
GA JE NU VOOR ONS VERLOREN
OF ... VERZINNEN ZE MAAR WAT?
OUWE TROUWE WATERTOREN
MACHTIG DING VAN STEEN
WAAROM WORD JE NIET HERBOREN
WAAROM GA JE VAN ONS HEEN?
OUWE TROUWE WATERTOREN
JE BENT BIJNA ZESTIG JAAR
EN IN 'T NIEUWS ALS NOOIT TEVOREN,
NU NEMEN WE AFSCHEID VAN ELKAAR ...
WELVAART
Rijmen dat is niet mijn vak,
meestal zit ik op het dak,
maar ik zal het toch proberen,
in de hoop, het ook te leren.
Herinnert u zich nog de tijd,
vlak nadat we zijn bevrijd?
Ondanks armoe en gemier,
had een ieder toch plezier.
Alles was nog op de bon,
voor de welvaart echt begon.
Iedereen had toen een baan,
dat is jaren zo gegaan.
Lange dagen, overuren
en geen tijd een jacht te huren.
Nog geen T.V., geen video,
je wist niet beter of het hoorde zo.
Wij als kinderen in die dagen,
hoorde je ook nimmer klagen,
van verveling nog geen weet,
er was keuze bij de vleet.
Je kon nog knikkeren op straat,
daar heerst nu de wegpiraat.
Hoepelen en touwtje springen.
Hinkelen en zoekje spelen,
spelletjes die nooit verelen.
Tiepelen en balkje trappen,
de kunst was om niet mis te stappen.
De bromtol en de katapult,
daar werden uren mee gevuld.
De hoela-hoep verdween ook al,
evenals de skippy-bal.
Al die mooie spelletjes,
veranderen in relletjes.
Want met teveel vrije tijd,
ontstaat baldadigheid.
Door de bar en discotheek,
raakt de jeugd geheel van streek.
"Muziek" is niet om aan te horen,
alleen met watjes in de oren.
Drugsverslaving werd een feit,
dit brengt niets dan narigheid.
Misschien ben ik wat ouderwets,
maar hoop niet, dat 'k iemand kwets.
Het hemelwater van het dak,
werd verzameld in de bak.
Nu stroomt 't zinloos in 't riool.
De regenbak werd het symbool,
van welvaart en van overvloed,
als beerput doet ze 't ook zeer goed.
De tonnenman werd overbodig,
net als 't putske, niet meer nodig.
In oktober kwam de kachel staan,
't was wel laat, maar je went er aan.
En ging naar boven mids april,
het was dan soms nog koud en kil.
Als kolenboer sta je op dood spoor,
enkel door het gasgeboor.
De kolenkit, de pook, de tang,
zij zijn niet meer in zwang.
Nu brandt de kacherl 't hele jaar
en dat gas ... stroomt maar.
Isoleren, dubbel glas,
inderdaad 't neemt minder gas.
Uw woning is nu een oven.
't Wordt verwarmd van onder tot boven.
De huisvrouw stond nog aan de "tob",
nu drukt ze enkel op een knop.
Het wasbord en de wringer
belandden op de dwinger.
Huiscomputer, grilbakoven,
wat een weelde, niet te geloven.
We krijgen 't steeds gemakkelijker,
maar worden ook afhankelijker.
't Huis zit vol met apparatuur,
een klein defect, wij overstuur.
De auto wordt het meest bemind
en blijft, zoloang men olie vindt.
Er komt van alles veel te veel.
Ook helaas aan personeel.
Elke klus gaat machinaal.
't Is wel mooi, maar te massaal.
Steeds meer bedrijven sluiten,
want dat is niet te stuiten.
Als nieuwste vinding van Philips
komen straks de super chips:
de wens van elke patroon,
is de robot, zonder loon.
De welvaart heeft haar werk gedaan,
nu zijn er duizenden zonder baan.
Cor Visser
Geen opmerkingen:
Een reactie posten